Je winkelwagen is leeg
het lichaam bevindt zich in de ziel.
(Rupert Sheldrake)
Lieve mensen,
In de vorige nieuwsbrieven van dit seizoen hebben we prachtige onderwerpen gedeeld die ons een blik gunnen op onze buitenwereld alsook onze binnenwereld. We hebben gedeeld dat als de kennis van het Zelf groeit, onze onwetendheid verdwijnt als de nacht voor de opkomende zon. We spraken over de taal van de liefde zoals aandacht en compassie.
Over je eigen innerlijke Kernkacht en scheppende vermogens. Je onvoorwaardelijke liefdevolle verbinding met het Scheppingsprincipe vanuit het Oneindig Bewustzijn. Over het verhogen van ons Bewustzijn door onze trilling te verhogen. En zo dichter bij hogere dimensies te komen die ook in ons te ontvangen zijn. Die daar geduldig liggen te wachten achter de sluier van onze onwetendheid.
Over de blauwdruk van ons leven. De reden dat we hier zijn geïncarneerd om juist in deze tijd te leven. Dit mag dan een uitdagende tijd zijn voor onze persoonlijkheid, voor onze ziel is dit feest. Er valt immers ontzettend veel te leren, ervaren, kiezen, en handelen. Daardoor wordt er een groeispurt in bewustzijn mogelijk gemaakt. De ziel leert zich nog beter uit te drukken in de mens; in jou en mij.
We hebben ook gezien dat we stil moeten worden om de fluisterde stem van hart en ziel te kunnen horen en verstaan. Die schreeuwt ons nooit toe, dit is niet haar aard. Maar vraagt wel onze aandacht.
Blauwdruk, ziels- of levensmissie; mooie begrippen. Maar onlangs werd ik me pijnlijk bewust dat ik niet echt weet waarom ik hier ben. Wat is mijn zielsmissie nu eigenlijk precies? Ik voel wel dat ik redelijk op de goede weg zit, en de goede dingen doe. Maar toch kon ik niet in een paar woorden uitleggen wat mijn levensmissie is. Ook in de stilte vond ik niet onmiddellijk antwoord.
Op mijn zoektocht naar een antwoord, heb ik veel baat gehad bij het ‘Boek van de Levensmissie’ van Willem Glaudemans. Met de informatie en oefeningen uit het boek, kon ik uiteindelijk mijn levensmissie ontdekken en in één woord samenvatten: ‘dienstbaarheid’. Ook heb ik ontdekt welke talenten ik al wel goed, een beetje of niet voldoende gebruik om mijn levensmissie te kunnen ondersteunen. Dit heeft me goed gedaan. Ik voel me er krachtiger en gesteund door. Terugkijkend op mijn leven geeft het een vervullend gevoel.
Ik kan nu zien dat bij de meeste keuzes die ik heb gemaakt, ik meestal bij dienstbare taken en functies ben uitgekomen. En daar waar dit niet het geval was, zo weet ik nu, had ik het talent er niet voor om het goed in te vullen. Ondernemer zijn bijvoorbeeld, is niets voor mij.
Schrijven, spreken wel. Daarmee kan ik wat er in mij leeft uitdrukken zodat het een inspiratie kan zijn voor anderen. Daar zal ik nu meer dan ooit op vertrouwen. Want het is immers een ‘dienstbaar’ proces en komt overeen met mijn levensmissie!
Ik wens ons allen de innerlijke rust toe om je levensmissie en nog verborgen talenten te ontdekken. En de moed om ze te gebruiken voor het hoogste goed van jezelf en voor het hoogste goed van alle mensen!